‘Eigenlijk is het nog maar van recente datum dat we nadenken over ons aandeelhouderschap’. Dat zeggen André van Ginkel en Danielle Manneke-Van Ginkel. Al sinds 2003 voeren zij, samen met Mark Van Ginkel die niet aanwezig kon zijn, de dagelijkse leiding over de Van Ginkel Groep. Wat in 1970 startte als een mobiel straalbedrijf is in meer dan 50 jaar uitgegroeid tot een toonaangevende en innovatieve totaalaanbieder voor het stralen, conserveren en metalliseren van staalconstructies. En dat zowel in Nederland als het buitenland. Want ook in Duitsland, Frankrijk, België en het Verenigd Koninkrijk weten opdrachtgevers in de bouw, infra en offshore de de straal- en conserveringsspecialist uit Valburg te vinden.

‘De Van Ginkel Groep is een echt familiebedrijf. Het is in 1970 opgericht door onze vaders. In 2003 namen André en ik het directeurschap over, waarna in 2006 de aandelenoverdracht plaatsvond. Daarmee veranderde er voor ons eerlijk gezegd niet heel veel’, blikt Danielle terug. ‘Wij zijn groot geworden door klein te beginnen. Op die manier groeiden we gecontroleerd én konden we bijvoorbeeld nieuwe en innovatieve machines uit eigen middelden financieren. Die aanpak heeft ervoor gezorgd dat we een gezonde onderneming zijn. Waar het voor onze vaders – zeker in de eerste jaren – een kwestie was van overleven, schrijven wij zwarte cijfers en gelukkig een beetje meer.’

‘Met dat we een goede reputatie hebben en financieel kerngezond zijn, worden we ook benaderd door geïnteresseerde partijen om eens koffie te drinken’, vult André aan. ‘Dan realiseer je je ineens dat onze onderneming waarde vertegenwoordigt. Als je dagelijks druk in de weer bent met groei, professionalisering en innovatie, dan besef je dat niet zo. Of in ieder geval onvoldoende. Die kopjes koffie hebben ons trouwens veel geleerd. Al was het alleen maar hoe je naar bepaalde zaken kijkt, hoe je die waardeert en ook hoe je die presenteert. Die inzichten hebben ons ook zeker geholpen toen wij begin dit jaar een meerderheidsbelang namen in Petersen Metaalbescherming in Harderwijk. Uit die tijd stamt trouwens ook onze relatie met Stratfield. Leendert Stam heeft ons op prettige wijze geadviseerd bij die overname. Door zijn kennis, ervaring en vaak verrassende kijk op zaken is er een goede deal gesloten, waarna alle direct betrokkenen tevreden naar huis gingen.’

Terug naar het aandeelhouderschap; wat is volgens André en Danielle het verschil in beleving tussen het directeur- en aandeelhouderschap? André: ‘Ik zie het aandeelhouderschap vooral als iets van mijzelf. Daar waar ik als directeur in dienst ben van onze onderneming. En dat laatste doe ik best al lang, dus dat past mij prima. Gaat het om mijn aandeelhouderschap, dan moet ik in die rol nog wel wat groeien.’ Ook Danielle voelde zich de afgelopen jaren meer directeur dan aandeelhouder. ‘Nou ja, directeur’, nuanceert ze dat gelijk, ‘bij Van Ginkel denken we niet zo in rangen en standen. We klaren de klus met z’n allen. En ja, soms is het nodig dat iemand knopen doorhakt. Dat doen wij dan.’

‘Wel groeit meer en meer het besef dat we op een andere dan puur bedrijfsmatige manier naar de toekomst moeten kijken’, stellen zowel André als Danielle tot slot. ‘En inderdaad meer vanuit onze rol als aandeelhouder. Daarmee dienen zich ook andersoortig vragen aan. Want hoe borgen we dat onze onderneming op een gezonde manier doordraait als wij straks meer afstand nemen? En hoeveel waarde hechten we eraan dat er een Van Ginkel aan het roer blijft staan? Als ambitieuze directeuren hebben we jarenlang in het heden gewerkt en geleefd. Als aandeelhouder gaan we stilletjes aan toch ook maar eens nadenken over de toekomst.’

‘Gruwelijk ingewikkeld en gruwelijk interessant’. Zo omschrijft Wieger Wiegersma het werk van ‘zijn’ Axxor, een internationaal gerenommeerde ontwikkelaar en producent van – veelal gerecycled – papieren honingraatconstructies. Constructies die hun weg vinden naar diverse industrieën, waaronder de auto-, de meubel- en de verpakkingsindustrie. ‘Overal waar licht, sterk en duurzaam verstevigingsmateriaal nodig is, kunnen wij met onze papieren honingraat uitkomst bieden. Dat doen we dus ook voor steeds meer opdrachtgevers. We hebben de wind goed in de zeilen.’

Naast CEO is Wieger Wiegersma grootaandeelhouder van Axxor. Als het om zijn verantwoordelijkheden als aandeelhouder gaat, dan heeft Wieger daarover interessante, bijna filosofische opvattingen. Dat laatste is niet heel verwonderlijk. ‘Ik heb in mijn leven veel gereisd. Veel tijd heb ik doorgebracht in de Aziatische culturen. In die culturen is er veel aandacht voor eigenaarschap. Het mooie of bijzondere – net hoe je dat opvat – is dat eigenaarschap in die culturen vooral dienend is. Eigenaarschap is daar niet ‘voor de heb’, maar om weg te geven. Dat gegeven intrigeert mij mateloos. Hoe langer ik daarover nadacht, hoe duidelijker het mij werd dat je drie types aandeelhouders hebt. Zonder daar verder een oordeel over te hebben hoor, laat dat duidelijk zijn.’

‘Je hebt de aandeelhouders die puur voor financieel rendement gaan. Je hebt ook de aandeelhouders die hun bedrijf zien als een vehikel om hun eigen lifestyle te financieren. En je hebt, wat ik noem, de care-takers. Ik kan daar zo snel even geen goed Nederlands woord voor vinden. Wat doet een care-taker in mijn ogen? Laat me dat uitleggen. Een care-taker streeft naar een mooie organisatie. Dan is je volgende vraag natuurlijk, wat is een mooie organisatie? Die vraag kan ik alleen voor mezelf beantwoorden, want mooi is natuurlijk een heel subjectief begrip. Voor mij is een mooie organisatie een organisatie waar alle medewerkers op hun plek zitten. Waar medewerkers ervaren dat wat zij doen, bijdraagt aan het eindproduct. Waarop ze dus trots kunnen zijn. En iedereen doet dat binnen zijn of haar eigen mogelijkheden. Daar aan werken is hoe ik mijn aandeelhouderschap invulling geef.’

‘Is iemand daarmee onmisbaar? Iederéén is onmisbaar in het leven. Het vertrek van iemand laat altijd een leegte na. Het gaat er in mijn ogen meer om hoe je die leegte weer opvult. Dat geldt tevens voor mijzelf. Ook voor mij vorderen de jaren. Hoe laat ik straks mijn bedrijf achter? Nu al zijn we achter schermen aan het nadenken over mijn opvolging. In al mijn wijsheid bedacht ik dat het nu al aantrekken van een mede-aandeelhouder dat proces zou kunnen stroomlijnen. Dan snap je, dat moet dan wel een aandeelhouder zijn die mij begrijpt en die mijn koers wil volgen. Dat alles en meer bespreek je niet even op een achternamiddag. Daar gaan veel én diepgaande gesprekken mee gemoeid.’

‘In Wadinko heb ik een mede-aandeelhouder gevonden met wie ik kan levelen. Een mede-aandeelhouder die mijn care-takerschap begrijpt en onderschrijft. Maar dan. Want je kunt het hebben over visie, over beleid, maar er moeten een keer handtekeningen worden gezet. En daarmee ging het plots over harde waarden. Over bedragen. Ik voelde me daar bepaald niet senang bij. En daar komen dan de mannen van Stratfield in beeld. Zij hebben me bijgestaan in die ‘harde’ fase, op een manier die mij volop vertrouwen en rust gaf. Misschien is de mooiste uitleg van care-takerschap wel dat je de menselijke maat laat prevaleren in wat je doet en hoe je dat doet. Mijn ervaring is dat je dan altijd gelijkgestemden op je pad vindt. En ja, dat mag je gerust opvatten als een compliment aan Stratfield!’